Przemówienie R. Wieczorka podczas ostatniego pożegnania R. Burgiela 11 kwietnia 2006 r.

            Jeszcze nie tak dawno zapraszałeś nas na różne spotkania, by wspólnie ustalić               i realizować rozmaite zadania Wielkopolskiego Towarzystwa Krzewienia  Kultury Fizycznej. Odbywały się one najczęściej w siedzibie na Winogradach.

            Dzisiaj jednak wezwałeś nas – rzeszę Twoich bliskich przyjaciół, znajomych               w zupełnie inne miejsce pełne smutku, żalu i żałoby.

            Po długiej i ciężkiej chorobie odszedłeś na drugi brzeg już nie ziemskiego  bytowania. Ale tu wśród nas zostawiłeś ogrom swoich dokonań i przekonania, że byłeś człowiekiem czynu i wielu zasług.

            Jako młody absolwent warszawskiej AWF, pracując najpierw w szkolnictwie, związałeś się na trwałe z Twoją ulubioną dyscypliną – koszykówką, wychowując późniejszych wybitnych zawodników – reprezentantów kraju.

            Wkrótce jednak, przed 40 laty, okazało się, że rozpoczęta praca w Towarzystwie Krzewienia Kultury Fizycznej stała się powołaniem. Tutaj, bowiem rozwinąłeś swój talent organizatora  i działacza kultury fizycznej.

            O Twoich funkcjach, zasługach, uhonorowaniach piszą wszystkie poznańskie dzienniki stwierdzając, że stałeś się wybitną i niezapomnianą postacią w sportowym środowisku.

            Niech mi wolno będzie jednak w tym miejscu powtórzyć, że wśród Twoich dokonań jako działacza Zarządu Wielkopolskiego TKKF i dyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Rekreacji Ruchowej są osiągnięcia pionierskie, takie jak : pojawienie się triatlonu w Polsce, czy hipoterapii w Poznaniu, a z dawniejszych zasług w rozwoju kręglarstwa, kometki, kulturystyki, biegania, obozów dla dzieci i różnych form ruchowych, pozwalających ludziom godnie spędzać wolny czas.

            Spośród wielu odznaczeń resortowych, regionalnych, organizacyjnych wymienię tylko najważniejsze – państwowe, jakie otrzymał Ryszard Burgiel – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

            Dla nas działaczy TKKF godnym podkreślenia jest fakt, że Ryszard nieprzerwanie przez prawie 40 lat trwał na odpowiedzialnym stanowisku urzędującego wiceprezesa Poznańskiego, dzisiaj Wielkopolskiego Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej.

Zmieniali się prezesi, członkowie zarządów, prezydiów, a Ryszard zawsze był jakby               I oficerem na statku, odpowiedzialnym za kurs okrętu.

            Jeżeli w licznych publikacjach wypowiedziach o TKKF-ie mówi się, że jest to organizacja służąca społeczeństwu, to tu w Poznaniu, w Wielkopolsce, a także w kraju stało się tak (w znacznej mierze) za sprawą Ryszarda Burgiela.

Lecz oprócz tej sfery jakby oficjalnej, udało się w Towarzystwie stworzyć i utrzymać szczególny klimat wzajemnej sympatii, zintegrowania, wręcz rodzinnych więzów i dbałość tradycję, bez której nie można budować przyszłości.

            Ryszard dbał o te sprawy, mówił o nich i pisał. Trzeba bowiem wspomnieć, że był wykładowcą oraz autorem programów, poradników i podręczników, w których dzielił się swoją wiedzą i bogatymi doświadczeniami.

Jednak odcinkiem pracy, jaki najbardziej lubił i gdzie zaznaczył swój talent, to były sportowe imprezy. Tam stawał się szczególnie widoczny. Liczne biegi, maratony (także pływackie), zloty, jubileusze, turnieje, ligi – o nie się troszczył, o nie dbał.

Właśnie teraz rozpoczyna się ich szczególne nasilenie.

Także teraz, kiedy po długiej zimie mamy wiosnę, kiedy cała przyroda budzi się do życia, kiedy moglibyśmy znów spotkać się w ukochanym Sierakowie -Ty Ryśku odszedłeś.

Wielki  żal, że dołączyłeś do grona tych naszych przyjaciół, ludzi sportu, rekreacji, turystyki, których tutaj nie ma.

Głęboko wierzę, że to czego dokonałeś, następcy będą godnie kontynuowali, że będą starali się dalej utrwalać Twoje dzieło.

A dzisiaj, my tutaj oddajemy Tobie pokłon i z głębokim żalem żegnamy. Śpij w spokoju. Niech dobry Bóg przyjmie Cię do siebie.

            Urodził się 1923 r. w Stumianach, pow. Środa Wlkp. Był żywą historią poznańskiego TKKF. Już w 1957 r. został przewodniczącym Komisji Organizacyjnej TKKF. W wyniku jej działania na terenie miasta Gniezna powstały liczne ogniska TKKF. W latach 1957-1961 pełnił funkcję prezesa ogniska TKKF „Sokół” Gniezno, będąc równocześnie członkiem Prezydium ZW TKKF w Poznaniu, którą to funkcję sprawował jeszcze wielokrotnie i dopiero zły stan zdrowia uniemożliwił mu dalszą szeroką działalność.    Z jego inicjatywy powstał  w 1986 r. Zarząd Miejski TKKF w Gnieźnie. Był założycielem gnieźnieńskiego oddziału Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Ogromnie lubiany przez wszystkich, wspaniały organizator, był jedną z czołowych postaci życia sportowego w Gnieźnie.

            Urodziła się w 1932 r. w Poznaniu. W 1951 r. ukończyła Liceum Wychowawczyń Przedszkoli. Bardzo wcześnie zainteresowała się sportem, a w szczególności gimnastyką sportową co z pewnością spowodowało, że zaczęła studiować w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, którą ukończyła w 1957 r.

            Gimnastykę uprawiała w klubie sportowym „Ogniwo”, zdobywając I klasę sportową. Już w marcu 1958 r. została członkiem ogniska TKKF „Jeżyce”, któremu została wierna. Przez wiele lat pracowała jako instruktor z zespołem gimnastyki kobiet w ognisku TKKF „Jeżyce”. Sekcja ta należała do czołowych w województwie. Była też sekretarzem tego ogniska. Posiadała również stopień instruktora gimnastyki artystycznej oraz sędziego tej dyscypliny sportu, sędziując liczne zawody krajowe i międzynarodowe.

            Przez wiele lat była członkiem władz wojewódzkich TKKF. Pełniła funkcje przewodniczącej Komisji Kobiet i Dzieci przy ZW TKKF w Poznaniu.

            Urodził  się w 1899 r. w Stokum w Niemczech. Długoletni zasłużony działacz TKKF. Członkiem Towarzystwa został w 1958 r. Był jednym z organizatorów ogniska TKKF          we Wrześni. Przez szereg lat pełnił odpowiedzialne funkcje w tamtejszym zarządzie,                 w którym był m.in. skarbnikiem i sekretarzem. Zawsze niezwykle pracowity i sumienny był wzorem dla innych działaczy. Niestrudzony organizator wielu imprez sportowo-rekreacyjnych. Mimo  podeszłego wieku do ostatniej chwili uczestniczył we wszystkich ważniejszych imprezach TKKF. Dla młodszych pokoleń był prawdziwą skarbnicą  wiedzy z zakresu kultury fizycznej.

            Urodził się w 1913 r. w Zakrzewie koło Wolsztyna w rodzinie nauczycielskiej.                 W latach 1934-1939 studiował wychowanie fizyczne na Uniwersytecie Poznańskim, przygotowując się do zawodu nauczyciela wf i  historii. W 1939 r. zmobilizowany do Armii Polskiej  brał udział w kampanii wrześniowej w walkach na wschodnich rubieżach Polski.

Po zakończeniu działań wojennych początkowo ukrywał się w Rabce Zdroju, a następnie pracował w Niemieckich Zakładach Lotniczych w  Mielcu.

            Po oswobodzeniu terenów – wschodnich spod okupacji  hitlerowskiej we wrześniu 1944 r. podjął pracę w gimnazjum im. St. Konarskiego w Mielcu jako nauczyciel wychowania fizycznego, historii, a nawet matematyki i śpiewu. W listopadzie 1944 r. zgłosił się do odradzającego się Wojska Polskiego, w którym przechodząc różne szczeble szkolenia, ukończył m.in. Oficerski Kurs Instruktorów Wychowania Fizycznego na Bielanach                w Warszawie. Z powodu kłopotów zdrowotnych w 1955 r. w stopniu kapitana został przeniesiony w tzw. stan spoczynku.

            Od połowy 1959 r. rozpoczął na stałe pracę w dziedzinie kultury fizycznej, najpierw jako sekretarz Rady Kultury Fizycznej Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych, a od kwietnia 1960 r. w biurze Zarządu  Wojewódzkiego TKKF, w którym pracował bez mała dwadzieścia lat. Znany był nie tylko jako sekretarz, kierownik działu organizacyjno-programowego, czy też kierownik Wojewódzkiego Ośrodka Metodyczno-Szkoleniowego, ale przede wszystkim jako działacz, który z ogromnym zapałem oddawał się sprawie tworzenia nowych ognisk. Powszechnie znano go jako wspaniałego organizatora i popularyzatora przeróżnych imprez sportowo – rekreacyjnych. Był inicjatorem współpracy między spółdzielczością mieszkaniową i TKKF. Posiadający piękną i bogatą tradycję konkurs ”Sport i rekreacja w naszym osiedlu”, to jego dzieło. Był także autorem licznych opracowań materiałów zjazdowych i sprawozdania, żywą skarbnicą wiedzy o dziejach poznańskiej kultury fizycznej, a wielu studentów AWF korzystało z jego życzliwości i doświadczeń przy opracowywaniu tematów magisterskich.

            Kiedy w wieku 66 lat w związku z osiągnięciem lat emerytalnych zaprzestał pracy                  w ZW TKKF, działał nadal, szczególnie w ognisku TKKF „Walter” oraz w Komisji Kręglarstwa prawie do ostatnich miesięcy swego życia. Nękany długotrwałą chorobą zmarł 25 marca 1985 r.

            Urodził się w 1899 r. Od najmłodszych  lat żywo interesował się sportem, który wkrótce stał się pasją jego życia. W latach międzywojennych był znanym działaczem poznańskiego „Sokoła”. Od 1928 r. aż do śmierci – gospodarz obiektu sportowego przy ul. Obornickiej. W latach 1939-1945 aktywnie uczestniczył w walce z hitlerowskim najeźdźcą. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał wierny swojej działalności w służbie poznańskiego sportu.

            W lipcu 1957 r. był jednym ze współzałożycieli, a następnie długoletnim członkiem zarządu miejskiego TKKF w Poznaniu. Dzięki wesołemu usposobieniu oraz wielkiej pracowitości i pasji w działalności na rzecz kultury fizycznej, był postacią powszechnie znaną i lubianą, szczególnie przez dzieci i młodzież, która pieszczotliwie nazywała go „Dziadkiem”. Zawsze znajdował czas na dobre słowa dla licznie otaczającego go grona młodych przyjaciół. To na wylewanych przez niego lodowiskach uczyła się jeździć na  łyżwach okoliczna młodzież. Bez większego ryzyka można stwierdzić, że znały go prawie wszystkie dzieci i młodzież z okolic Sołacza, Winiar i Winograd.

            Zmarł w 1989 r. Dla uczczenia jego pamięci przez wiele lat odbywał się memoriał im. Leona Greka w piłce nożnej.

            Urodził się w 1912 r. na Wołyniu. Długoletni działacz Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Umiejętnie łączył pracę zawodową z pracą społeczną na rzecz poznańskiego sportu. Swoje zdolności organizacyjne i zamiłowania sportowe wykorzystywał  działając w TKKF.

            Był długoletnim członkiem Zarządu Wojewódzkiego TKKF w Poznaniu. W latach 1972-1976 piastował funkcję wiceprezesa. W latach 1977-1985 był przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej. Entuzjazm z jakim oddawał się pracy organizacyjnej zjednał mu powszechne uznanie i szacunek wśród szerokiego grona członków Towarzystwa. Był jednym z inicjatorów i organizatorów współpracy pomiędzy spółdzielczością mieszkaniową a TKKF, jako gorący orędownik sportu i rekreacji w osiedlach.

            Do ostatnich dni swojego pracowitego życia uczestniczył w pracach Zarządu Wojewódzkiego. Zmarł 14 lutego 1985 r.

            Urodził się  w 1921 r.  Od  1958 r. wybitny działacz TKKF w Poznaniu. W 1965 r. został wybrany członkiem Prezydium Zarządu Wojewódzkiego. W latach 1968-1989 nieprzerwanie pełnił funkcje skarbnika. Dał się poznać jako znakomity organizator                       i popularyzator ruchu rekreacyjnego. Był wieloletnim prezesem ogniska TKKF „Budowlani” .

            Jego ulubionym sportem rekreacyjnym stało się kręglarstwo, w którym był ogólnie znanym i cenionym działaczem, poważnie przyczyniając się do jego rozwoju. Inicjował               i organizował szereg imprez sportowo – rekreacyjnych, w programie których kręglarstwo zajmowało poczesne miejsce. Odbywające się corocznie wojewódzkie turnieje  kręglarskie ognisk TKKF w Wielkopolsce, to m.in. jego zasługa. Zmarł 7 listopada 1980 r.

            Urodził  się w 1909 r. w miejscowości Czukiew, gm. Sambor. Absolwent Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie, długoletni, zasłużony działacz TKKF, którego członkiem został już w 1957 r. Był jednym z pierwszych organizatorów działalności Towarzystwa w Wielkopolsce. Członek i założyciel Ogniska TKKF ”Wacław”    w Szamotułach, w którym  przez szereg lat pełnił odpowiedzialne funkcje.

            Przez wiele lat działalności w TKKF dał się poznać jako znakomity, pełen animuszu                i niespożytych sił organizator życia sportowo – rekreacyjnego.

            Powszechnie lubiany, zawsze chętnie służył radą i pomocą swoim młodszym kolegom,  dla których był prawdziwym autorytetem.

            Urodził się 1921 r. w Brodach gm. Lwówek. W czerwcu 1939 r. ukończył Gimnazjum Kupieckie w Poznaniu. Wojna przerwała naukę. Wkrótce skierowano go do pracy  przymusowej w Niemczech. W roku 1945 został przymusowo wcielony do  Armii Czerwonej. W 1947 r. zdał maturę, a w listopadzie 1950 r. ukończył Akademię Handlową w Poznaniu. Objęcie w 1964 r. funkcji dyrektora i prezesa Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Budownictwa  Mieszkaniowego, zaowocowało również działaniem na rzecz rozwoju kultury fizycznej w postaci budowy licznych urządzeń i obiektów sportowych na spółdzielczych osiedlach mieszkaniowych. Stały one się wzorem dla innych regionów kraju.

            W 1970 r. został wybrany wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego TKKF. Funkcję tę pełnił do roku 1977. Miał duży wpływ na pracę Zarządu Wojewódzkiego, służąc swoją radą         i doświadczeniem. Jemu m.in. należy zawdzięczać fakt, że poznański TKKF pokonał przeszkody, jakie piętrzyły się na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Z żalem przyjęto jego decyzję o rezygnacji ze względu na wiek i przejście na emeryturę z dalszej  pracy  w Prezydium ZW TKKF. Jednak w miarę możliwości pomagał dalej w działalności  Towarzystwa, dzieląc się swoją bogatą wiedzą i doświadczeniem. Zmarł w 2004 roku.

Wojciech Blok

            Urodził się w 1929 r. Był  lekarzem. W latach 1972-1995 był dyrektorem Szpitala HCP. Jego pierwsze kontakty ze sportem zaistniały, kiedy uczęszczał do szkoły podstawowej, a następnie do liceum ogólnokształcącego St.Staszica w Sosnowcu, wykazując wszechstronne uzdolnienia ruchowe (zwłaszcza w pływaniu i grach sportowych).

            Związany zawodowo z zakładami  HCP, przyczynił się do powstania w nich ogniska TKKF, którego został prezesem. Potrafił skupić  wokół siebie grono działaczy zwolenników rekreacji ruchowej, którzy sprawili, że sport i turystyka stały się  coraz bardziej  popularne wśród pracowników Zakładu HCP i ich rodzin. Sam dawał  dobry przykład aktywnego spędzania wolnego czasu, uczestnicząc w zajęciach oraz licznych imprezach. Szczególnie chętnie uprawiał nurkowanie, narciarstwo i kolarstwo.

            Udzielał się także w pracach Zarządu Wojewódzkiego TKKF w Poznaniu, będąc m.in. członkiem Prezydium oraz przez dwie kadencje był także członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa.

            Należał do działaczy, którzy przez wiele lat w TKKF pełnili społeczną  służbę na rzecz kultury fizycznej.

Władysława Borkowska

Należy do grona założycieli Poznańskiego TKKF (lipiec 1957). Z jej udziałem w rok później (1958) powstało Ognisko „Bajka” TKKF w Trzciance, w którym przez prawie 40 lat pełniła funkcję sekretarza, a w okresie 1997-2002 przewodniczącej Komisji Rewizyjnej.

            Była także członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa (1962-1966) oraz Zarządu Wojewódzkiego w Poznaniu, (1965-1975), a z chwilą powołania województwa pilskiego przez 20 lat członkiem Zarządu Wojewódzkiego w Pile.

            Zatem można stwierdzić, że jej działalność nie ograniczała się do własnego środowiska, ale sięgała znacznie dalej! Szczególnie udzielała się w organizowaniu imprez nie tylko o lokalnym, ale także krajowym zasięgu.

            Najbardziej jednak zaznaczyła swoje zaangażowanie kiedy Ognisko TKKF w Trzciance uzyskało własną bazę sportowo—rekreacyjną nad jeziorem Sarcz. Jako kierownik Ośrodka TKKF ”Bajka” potrafiła łączyć działania gospodarczo – organizacyjne z realizacją zadań programowych Towarzystwa tj. sportowo-rekreacyjno-turystycznych.

            Należała do grona szczególnie zasłużonych działaczy, do nestorów, którzy potrafili krzewić powszechną kulturę fizyczną.

Ewa Cwojdzińska

            Zainteresowania  sportowe wyniosła zarówno z domu, jak i ze szkoły. Pogłębiły się one, kiedy założyła własną rodzinę, gdyż mąż Grzegorz, to najpierw zawodnik, a następnie wybitny działacz kręglarstwa-doktor nauk  kultury fizycznej.

            Ukończyła studium Aktywnego Wypoczynku AWF w Poznaniu, uzyskując stopień instruktorski. Jest także sędzią kręglarskim. Pracowała przez wiele lat w organizacjach oraz instytucjach związanych ze sportem (Okręgowy Związek Towarzystw Wioślarskich, Rada Kultury Fizycznej i Turystyki przy Wojewódzkiej Radzie Związków Zawodowych w Poznaniu).

            W 1976 r. rozpoczęła działalność w Zarządzie Wojewódzkim TKKF, a w latach 1981-1989 była pracownikiem etatowym w biurze Zarządu (instruktor, kierownik Działu Organizacyjno – Programowego). Jednocześnie zajmowała się organizacją różnych imprez, szczególnie  triathlonowych, stając się pionierem tego sportu w Polsce. Była również (1983-1992) st. instruktorem, sekretarzem i urzędującym wiceprezesem nauczycielskiego Ogniska TKKF „Bakałarz”.

            Od ponad 30 lat jest członkiem Zarządu Wielkopolskiego TKKF w Poznaniu oraz

wiele lat była członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa (sekretarz Komisji Rewizyjnej).

            Powszechnie znana i lubiana, widoczna na wszystkich ważniejszych imprezach rekreacyjnych nie tylko w środowisku wielkopolskim. Posiada wiele odznaczeń regionalnych, klubowych i TKKF. Jest Zasłużonym Działaczem Kultury Fizycznej (Złota Odznaka 1997), odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (2002). Wszystkie te uhonorowania wielce sobie ceni, ale najbardziej cieszy się z uznania i sympatii jaką darzą ją koleżanki i koledzy w całym Towarzystwie Krzewienia  Kultury  Fizycznej.

Kazimierz Grajewski

            Urodził się w 1936 r. w Rogoźnie Wlkp. W 1954 r. ukończył tamtejsze Liceum Ogólnokształcące. W czasie  nauki w szkole średniej należał do wybijających się sportowców, grając w barwach „Wełny” Rogoźno w siatkówkę i koszykówkę, a przede wszystkim w piłkę nożną,  należąc  do wyróżniających się  juniorów w  Wielkopolsce.

            W latach 1955-1959 ukończył  Wyższą Szkołę  Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Do roku 1973 pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Technikum Chemicznym w Poznaniu. Następnie rozpoczął prace w Poznańskim Oddziale Państwowego Przedsiębiorstwa Totalizator Sportowy pełniąc przez wiele lat funkcję dyrektora  Oddziału.

            Po podziale administracyjnym kraju w 1975 r. został wybrany członkiem Prezydium ZW TKKF, od 1982 r. pełnił przez ponad 20 lat funkcję wiceprezesa ZW TKKF. Równolegle przez wiele lat był wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego Ligi Obrony Kraju, z którą TKKF organizował wspólnie imprezy. Jego rzetelna wiedza i oddanie kulturze fizycznej sprawiły, że cieszył się w Towarzystwie zaufaniem i dużą sympatią.

Zdzisław Jarecki

            Urodził się 1940 r. w Kaliszu. Z TKKF zetknął się w 1958 r., będąc członkiem ogniska statutowego „ Relaks” w Kaliszu oraz członkiem ogniska regulaminowego przy WSK Kalisz. Od roku 1963 zatrudniony był w przemyśle włókienniczym, mając znaczący wpływ na tworzenie ognisk regulaminowych w zakładach tej branży. Przez wiele lat współorganizował spartakiady i rozgrywki w wielu dyscyplinach dla pracowników i ich rodzin zatrudnionych w przemyśle lekkim.

            W roku 1968 był inicjatorem powołania  pierwszego w Polsce Zarządu Miejskiego TKKF w Kaliszu. .

            Od roku 1970 pracował w związkowej inspekcji pracy, a od roku 1981 w Państwowej Inspekcji Pracy. Jego praca zawodowa obok elementów zasadniczych miała również aspekt społeczny, bowiem wiązała się z działalnością na rzecz poprawy warunków pracy oraz przestrzegania przepisów prawa pracy przez pracodawców. Stały kontakt z  organizacjami związkowymi i kierownictwem zakładów pracy miał wpływ na propagowanie zagadnień rekreacji, sportu i zdrowego wypoczynku po pracy.

            Jest inicjatorem „Sportowego Turnieju Miast i Gmin” o zasięgu ogólnopolskim, organizowanego nieprzerwanie od 1995 r. Współorganizował w Kaliszu i Wieruszowie pierwsze starty polskich  miast w światowym konkursie „Challenge Day”. Jego wielką pasją jest poznawanie kraju poprzez turystykę rowerową. M.in. zainspirował zorganizowanie rajdów  rowerowych do Antonina i Wieruszowa. Dla TKKF opracował i wydał śpiewnik pod tytułem „Festyny i zloty z piosenką”. Dzięki jego staraniom wyprodukowano ponad 15000 flag  organizacyjnych dla ognisk w całym kraju.

            W uznaniu zasług uhonorowany Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma odznaczeniami resortowymi, samorządowymi i organizacyjnymi.

            Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w Towarzystwie Krzewienia Kultury Fizycznej w tym:  Przewodniczącego Głównej Komisji Rewizyjnej TKKF (1986-2002), Wiceprezesa  Zarządu Głównego TKKF od 2002 r., Wiceprezesa Wielkopolskiego TKKF oraz Prezesa Kaliskiego TKKF od 1982 r.

Egon Klein

            Urodził się w 1931 r. w Berlinie jako obywatel francuski pochodzenia alzackiego. Wybuch II wojny światowej zastał go w Berlinie, ale wkrótce wraz z matką został przesiedlony do Zbąszynia. Po zakończeniu wojny skończył szkołę podstawową w Zbąszyniu. W  1948 r. podjął naukę w Technikum Budowlanym w Poznaniu. Jednocześnie wstąpił do sekcji lekkoatletycznej K.S „Warta”- Poznań. Należał do grupy utalentowanych wyróżniających się biegaczy, trenowanych przez Karola Hoffmana, który widząc zaangażowanie młodzieńca namówił go do ukończenia kursu trenerów. Po powrocie do Zbąszynia, wykorzystując swoje zdolności organizacyjne stał się animatorem sportu amatorskiego i rekreacji ruchowej.

            W roku 1959 z inspiracji pracownika Zarządu Wojewódzkiego TKKF Henryka Fliegera, był założycielem w Zbąszyniu Ogniska TKKF „Łabędź”, którego został długoletnim  prezesem. Działalność Ogniska wkrótce spowodowała ożywienie sportowe miasteczka. Egon Klein wraz z grupą przyjaciół przywrócił do stanu używalności obiekty lekkoatletyczne miejskiego stadionu, przyczynił się do wybudowania trybuny oraz pomieszczeń Ogniska TKKF, które nazwano Klubem. Stał się on najbardziej lubianym miejscem spotkań młodzieży Zbąszynia. W latach 1961-1965 Ognisko „Łabędź organizowało w ramach „Spartakiad 1000-lecia” cykl imprez, takich jak: zawody lekkoatletyczne, wyścigi pływackie, pokazy gimnastyczne, wyścigi rowerowe, imprezy dla dzieci. Koronną imprezą tego cyklu był  zorganizowany w sierpniu 1963 r. VI Wojewódzki Zlot Ognisk TKKF-u, który oceniono jako  największy i najlepiej zorganizowany. W prasie nazwano  go „Małą Olimpiadą TKKF-u”.

Włodzimierz Rataszewski

            Urodził się w 1937 r. w Szamotułach. Tam też ukończył Liceum Ogólnokształcące   im. Ks. Piotra Skargi. Zainteresowanie sportem wyniósł z domu rodzinnego. Ojciec był jednym z założycieli  (zaraz po wojnie) Harcerskiego Klubu Sportowego „Czarni”.

            W 1955 r. podjął studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu.        Z kilkoma kolegami założył Ognisko TKKF w Szamotułach – jedno z pierwszych                    w województwie poznańskim.

            Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego                       w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Szamotułach. W roku 1963 rozpoczął pracę w Zarządzie Wojewódzkim TKKF w Poznaniu jako  kierownik organizacyjno-programowy. Od roku 1967 podjął pracę w Akademii Wychowania Fizycznego, najpierw w Zaocznym Studium dla Pracujących, a następnie jako kierownik Działu Nauczania. Od 1991 r. po wygraniu konkursu, został powołany przez Rektora AWF na stanowisko Dyrektora Administracyjnego, którą to funkcję  sprawował do 2005 r.

            W 1972 r. został wybrany prezesem Ogniska TKKF „AWF” piastując tę funkcję przez dziesięciolecia. Od roku 1973 był inicjatorem i organizatorem 2-3 dniowych rajdów samochodowych, cieszących się ogromnym zainteresowaniem pracowników uczelni i ich rodzin. Coroczną organizację tej popularnej imprezy przerwało wprowadzenie stanu wojennego.

            Był również organizatorem obozów zimowych dla dzieci pracowników uczelni. W okresie jego prezesury dwie sekcje stały się bardzo popularne w Poznaniu: sekcja gimnastyki wyrównawczej pań, uznawana za jedną z najlepszych w Polsce oraz sekcja nauki pływania dzieci. Przygotował opracowania wydane drukiem, obrazujące 25-lecie i 45-lecie działalności Ogniska TKKF-AWF.

Był wieloletnim członkiem Zarządu Wielkopolskiego TKKF i jego wiceprezesem do 2018 r.

Bogusław Roszyk

            Urodził się w 1933 r. w Poznaniu. Już od najmłodszych lat jego wielką pasją był sport. Pod koniec lat czterdziestych był wyróżniającym się zawodnikiem sekcji pływackiej K.S. „Warta”.

            W latach pięćdziesiątych uprawiał żeglarstwo w LKS „Kiekrz”. W latach sześćdziesiątych odkrył w sobie zainteresowania społecznikowskie. Działał kolejno w LKS „Kiekrz”, Komisji Sportu Dzielnicowego Komitetu Kultury Fizycznej Poznań – Jeżyce oraz od 1961 r. w Ognisku TKKF „Tramwajarz”.

Począwszy od lat sześćdziesiątych, był organizatorem spartakiad zakładów pracy. W 1967 r. został członkiem  Zarządu Ogniska TKKF „Taxi Klubu”; a w  listopadzie 1968 r. jego prezesem. Od 2 czerwca 1996 r. Ognisko to nosiło nazwę „Wielkopolanin”, stwarzając sobie  możliwość działania na terenie całej Wielkopolski. 

            W 1967 r. był jednym z pierwszych organizatorów maratonu pływackiego „Wpław przez Kiekrz”, Mistrzostw Polski Dziennikarzy oraz Morskich Mistrzostw Polski w pływaniu  długodystansowym. Ponad 50 lat był ściśle związany z tymi imprezami.      „Żelazny prezes”, jak go niektórzy nazywają, zajmował się również działalnością sędziowską w kręglarstwie oraz szkoleniem młodzieży i dorosłych jako instruktor pływania    i rekreacji ruchowej. Przez  wiele lat był również ratownikiem WOPR. Posiadał także patent  sternika motorowego. Przez 40 lat związany  z kręglarstwem, zorganizował wiele turniejów krajowych i międzynarodowych. Długoletni działacz Zarządu Wielkopolskiego TKKF.

            Posiadał wiele odznaczeń TKKF oraz innych organizacji związanych z kulturą  fizyczną, a także Złoty Krzyż Zasługi (2005)

Ryszard Rybarczyk

            Urodził się w 1934 r. w Poznaniu. Lata dzieciństwa jego życia przypadły na ciężki okres okupacji hitlerowskiej. Pracę zawodową rozpoczął w 1949 r. jako 15-letni młodzieniec.     W roku 1951 rozpoczął uprawianie sportu w sekcji lekkoatletycznej Klubu Sportowego „Warta” w Poznaniu. W roku 1953 powołany został do szerokiej kadry narodowej trenowanej przez słynnego Jana Mulaka – twórcę polskiego ”Wunderteamu”. Specjalizował się w biegach płotkarskich. Skomplikowane złamanie nogi przerwało jego karierę sportową. Ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Poznaniu. W roku 1961 został   wicedyrektorem Zakładów Odzieżowych „Romeo” w Zbąszyniu. Tam został wiceprezesem Ogniska TKKF „Łabędź”. W roku 1963 wraz z prezesem Egonem Kleinem był organizatorem VI Wojewódzkiego Zlotu Ognisk TKKF w Zbąszyniu. W latach 1969-1971 pełnił funkcje prezesa ogniska TKKF „Orzeł” w Poznaniu. W latach 1972-1979 był skarbnikiem w Ognisku TKKF „Nowe Miasto”. Od roku 1975  został  członkiem  Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej Zarządu Wojewódzkiego TKKF, w której działał długie lata także jako jej przewodniczący.

Odznaczony Złotym Krzyżem  Zasługi  (2005).

Czesława Witowska

            Znana w Wielkopolskim TKKF jako „Pani Czesia”, gdyż wszystkie sprawy finansowe przez prawie 20 lat przechodziły przez jej ręce jako głównej księgowej (1969-1979),                       a następnie skarbnika Zarządu Wojewódzkiego (do 1990 r.).

            Odegrała doniosłą rolę w zorganizowaniu biura, a szczególnie działu  księgowości Ośrodka TKKF w Sierakowie, gdzie w latach 1970-1974, dojeżdżając z Poznania pracowała dodatkowo, dzieląc się z miejscowymi pracownikami swoim doświadczeniem.

            W latach 1990-2006 udzielała się w Komisji Rewizyjnej Zarządu Wojewódzkiego TKKF jako jej członek i sekretarz.

            Pani Czesia umiejętnie łączyła  pracę  etatową z rolą działacza. W pełni uczestniczyła w życiu Towarzystwa, widoczna na imprezach i częstych „odwiedzinach” ognisk w tzw. terenie. Zasługą jej jest także to, iż potrafiła swoją wiedzą i umiejętności przekazać młodszemu pokoleniu swoich następców. Skromna i pogodna (pomimo wielu losowych przeciwności), zawsze ciesząca się szacunkiem i uznaniem.